1001. | canoa | |
1002. | canrí | |
1003. | canró | |
1004. | canrea | ca. Compasión; lástima; misericordia. |
1005. | canreoso | ca. Compasivo; misericordioso. |
1006. | canriano | |
1007. | canroné | ca. Clemente; compasivo: misericordioso. |
1008. | canso | |
1009. | canulí | |
1010. | canuto | pop. dar el ~Echar; dejar cesante. |
1011. | cañí | |
1012. | caña | - pop. un ~
Un granuja. - argot provincial; una ~
Un vaso para vinos andaluces.
|
1013. | cañas | |
1014. | cañipumí | |
1015. | capón | pop. Golpe con los nudillos en la cabeza. |
1016. | capaschinao | |
1017. | capaschinari | |
1018. | capea | taurom. Corrida de novillos por aficionados, en que no hay suerte de matar. |
1019. | capero | ecles. Clérigo o seglar, que usa capa en una función de iglesia. |
1020. | capitalista | taurom. Muchacho que en los novillos aprovecha para torear y aprender el arte. El que baja al redondel en el último toro. |